Koliya Meghe - Abhimani Man - Zubeen Garg

কলিয়া মেঘে ঢাকিছে ঐ
ধুনীয়া জোনৰ মুখনি ঐ
অভিমানী মন গুছাবলৈ
কি জানো কৰো ক’বানে ঐ
আলেঙে আলেঙে নিবিছাৰো
অনবৰত প্ৰীতিৰে ধৰো

হিয়াৰে ভৰালত মৰম শালিধান
ডুলিয়ে ডুলিকৈ লৈয়ে যাবা জান
আকুলতাত দিয়াহি মোক এষাৰি মাতে
ঐ মোলৈ নোচোৱা নে

কাষত ৰ’লেও আজি দুৰে দুৰে যেন পাও
ভুল ক’ত কি বাৰু বিছাৰি নাপাও
ভালপোৱা বোৰে কয় ম‍ই তোমাৰে
ঐ জনমে জনমে 

Dekha Diya - Nixongo Mon

মনে মাথো বিচাৰি ফুৰে আজীৱন তোমাকেই
উচুপনি শুনিছো অন্তৰত উকা পদুলিত আজি ম‍ই
চাই থাকো সোধো দিগন্তলৈ হাবিয়াসেৰে
জানিবা দেখা পাও তোমাক ম‍ই এই জন অৰণ্য়ত
মাথো আৰু এবাৰ দেখা দিয়া
দেখা দিয়া মোক
মাথো আৰু এবাৰ দেখা দিয়া
দেখা দিয়া মোক

আজি মোৰ মন বননি ফাগুনৰে পলৰ
আহিব নে বৰষা পুনৰ জীপাল হ’বলে
লাহে লাহে যাবলে খুজা মোৰ এই ক্ষ্য়ণবোৰ
আজুৰি কাঢ়ি আনিমেই অতীতৰ মুঠিৰ পৰা
মাথো আৰু এবাৰ দেখা দিয়া
দেখা দিয়া মোক
মাথো আৰু এবাৰ দেখা দিয়া
দেখা দিয়া মোক

মাথো আৰু এবাৰ দেখা দিয়া
দেখা দিয়া মোক
মাথো আৰু এবাৰ দেখা দিয়া
দেখা দিয়া মোক

Mitha Mitha Kathare - Zubeen Garg

মিঠা মিঠা কথাৰে মন ভোলালি
লাহে লাহে আহি মোৰ আপোন হ’লি ঐ
সপোনা]ৰ কাৰেঙত আছ যে উমলি
ত‍ই ন’হলে আজি একোৱেই ভাল নালাগে মোৰ
মিঠা মিঠা কথাৰে মন ভোলালি
লাহে লাহে আহি মোৰ আপোন হ’লি ঐ

অ’ লৈ যা লৈ যা মোকো লগতে লৈ যা
ত‍ই নাথাকিলে আজি ম‍ই আধৰুৱা
আপোন মোৰ কলিজা তোৰে ঐ পদুলিত
এৰি থৈ আহিছো কোনেও নেদেখাকৈ
বুটলি ৰাখি থ নিজৰ কৰি সাৱতি ল

কপাহি কোমল তোৰ আঙুলিৰ বোল
দে আহি বুলাই দেহা শাত পৰি ৰওক মোৰ
হেপাহো নপলাই চায়েই থাকিম যেন তোক
এনে লাগে কিয় দি দিও মোৰ সকলো
তোকে ঐ উজাৰি নাথাকক একো বাকি মোৰ
মিঠা মিঠা কথাৰে মন ভোলালি
লাহে লাহে আহি মোৰ আপোন হ’লি ঐ

Anamika - Zubeen Garg

হাহিলে তুমি মুকুতা মণি সৰে
দুচকু ভৰিলেও মন নভৰে
বেদনাৰ জ্বলা জুই কেতিয়া নুমাবা
মৰমৰ বৰষাৰে অনামিকা
কলিজা ৰঙা কৰি উজলি আছা

বহুদিনৰে পৰা নিশা জাগি
সাচিছো যে তোমালৈ মন মাধুৰী
উথলি উঠা মৰমে
গোপনে হিয়া আৱৰে
বেদনাৰ আকাশ ভাঙি
মন কিয় যে নভৰে
কোৱা না অনামিকা
কলিজা ৰঙা কৰি উজলি আছা

সোণ সৰা সপোনৰ পাৰ ভাঙি
অসীমলৈ আনিলা তুমি আহি
কত যে দুখৰ ধুমুহা পাৰ হৈ আহি আহি
সেউজীয়া এটি ছবি মনৰ কাষতে আকি
ৰৈ আছো অনামিকা
কলিজা ৰঙা কৰি উজলি আছা

Mon Jai - Zubeen Garg

মন যায় মোৰো মন যায়
মন যায় মোৰো মন যায়
চকুত চকু থৈ চাবলে
লাহে লাহে ওচৰ পাবলে
কাষে কাষে খোজ দিবলে
মন যায় মোৰো মন যায়
চকুত চকু থ’ব মন যায়

তোমাক দেখা পালে সপোন জাগি উঠে
বুকুখনি হয় তাজমহল
মন নদি হৈ মৰম সুতি বয়
ধৌ বোৰ তাত হয় সাথৰ
সন্মুখত যেতিয়া তোমাক দেখো
যাযাবৰ অভিমান মুঠিতে ৰাখো
মন যায় মন যায় মন যায়

টুকুৰা টুকুৰা ভাঙি গুৰি হোৱা
মন তোক কিদৰে যোৰা দিও
খেলি মেলি বোৰে ধুই শেতা কৰা
বুকুৰ কিহৰে নো ৰং সানো
বেদনা বেদনা মোৰ ভাল পোৱা
তোমাক হেৰুৱাই পাথৰ হিয়া
মন যায় মন যায় মন যায়

সুখি হৈয়ে ৰোৱা ম‍ই অবিহনে
এইয়া মোৰ সুভকামনা
লাহে লাহে আতৰাই আনি ল’লো
ম‍ই মোক তোমাৰ পৰা
কিনো হ’ল সপোন সপোনেই ৰ’ল
সাধনা আজি যে আধৰুৱা হ’ল
মন যায় মন যায় মন যায় 

Sonali Mon - Zubeen Garg

সোণালী মনৰ মালিকণী
সোণালী সপোন দিয়া আনি
চুটি চুটি খোজ দি লাহে লাহে আহিছা
কাজলে মেৰা দুচকু লাজেৰে তুলিছা
ধপ ধপ কৰে বুকু মোৰ
জ্বলে মন মোৰ কৰাহি যুৰ
প্ৰেম অলিয়া বলিয়া মোৰে হিয়া হৈ আতুৰ

তোমাৰ ভাৱনাই বুকুত ভীৰ লগায়
মোৰ দিন ৰাতিৰ চিন চাব নাই
ফাগুনে জিৰোৱা মদাৰ ফুলেও তোমাৰ ছবিকে দেখায়
ধপ ধপ কৰে বুকু মোৰ
জ্বলে মন মোৰ কৰাহি যুৰ
প্ৰেম অলিয়া বলিয়া মোৰে হিয়া হৈ আতুৰ

পথাৰ উপচা যেন শালিদৰা
মোৰ মৰম তোমালৈ অযুত
যৌৱনে বিছাৰে তোমাকে পাবলৈ তোমাক নিচেই কাষত
ধপ ধপ কৰে বুকু মোৰ
জ্বলে মন মোৰ কৰাহি যুৰ
প্ৰেম অলিয়া বলিয়া মোৰে হিয়া হৈ আতুৰ

Anuradha - Zubeen Garg

যুগে যুগে প্ৰতি খোজে তোমাতেই ম‍ই হ’ম বিলীন
এন্ধাৰৰে চুকে চুকে আছো ম‍ই তোমাতেই লীন
অনুৰাধা অনুৰাধা

সময়ৰে খাজে খাজে বৈ আহে ৰাতি দিন
হৃদয়ৰে সীমনাতে অশ্ৰু নিগৰা বীণ
অনুৰাধা অনুৰাধা

চকুয়েদি বৈ আহে নিদ্ৰাহিন কবিতা
এন্ধাৰতো জ্বলি মৰে নজলোৱা শলিতা
সপোনৰো শেষ আছে শেষ নহয় হতাশা
জ্বলি জ্বলি জ্বলে মাথো
হেৰুৱালো ওঠৰ ভাষা
অনুৰাধা অনুৰাধা

চকুৰে নৈ বৈ বৈ
বৈ আহে নিৰৱতা
সুখে দুখে জীৱনে দি যায় নীৰ ব্য়াকুলতা
জীৱনৰো শেষ আছে শেষ নহয় জিজ্ঞ্য়াসা
মৃত্য়ুয়ে চুমা যাচে
চুমাতেই যেন প্ৰত্য়াষা
অনুৰাধা অনুৰাধা

Duparare Rodali - Zublee

দুপৰৰে ৰ’দালি ক’ৰে বাতৰি আনা
কপোৱা জানা মোৰ হিয়া
সাগৰৰে ধৌৱেও পাৰৰ বালিচৰকে চুমি জনালে ভালপোৱা
গোধুলি হ’বলে দিয়া
জোনাকো নামিব তেতিয়া
মৰমত তাতে মোক দুবিব দিয়া

সপোন জাকে তোমাক পোৱাৰ আশাৰে দুহাত মেলে
বাখৰ বাখৰ তোমাৰ চকুত মায়ায়ে আবিৰ সানে
নিশাবোৰ আপোন বাটতে হয় যেন উশাহৰে নৈ
গোধুলি হ’বলে দিয়া
জোনাকো নামিব তেতিয়া
মৰমত তাতে মোক দুবিব দিয়া

ডোখৰ ডোখৰ মৰম বোৰে নিশাবোৰ সপোন কৰে
শীতৰ উমাল পৰশবোৰে ক্ষ্য়ণবোৰ জীপাল কৰে
তোমাৰ চেনেহ আদৰেৰে ধৌসাহ যে ৰঙৰে নৌ চৈ
গোধুলি হ’বলে দিয়া
জোনাকো নামিব তেতিয়া
মৰমত তাতে মোক দুবিব দিয়া

Pakhitei Pakhi Logai - Zubeen Garg

পাখিতেই পাখি লগাই উৰিবলে মন
দুৰু দুৰু কপিবনে তোমাৰ হিয়াখন
এথৰ দুথৰ মোৰ হেপাহৰ
মুঠি এমুঠি তোমাৰ আদৰৰ
তাতেই নাচি ৰ’ব দুই জোনাকি মন

কোন অমানিশা কোনোবা এন্ধাৰে
আগচিব খুজিলে মোক অজানিতে
তোমাৰে ভাৱনাৰ চাকিতি চৌপাখে মোৰ জ্বলেহি
ইটো সিটো কৈ বহুটো আশা
তোমাৰ সহাৰিতে জিৰাব খোজা
তাতেই বাকি দিয়া এফেৰি মৰম

দেই পুৰি নিয়া মোৰো সীমনা
ৰৈ আছো জানানে তোমাৰে ভৰষাত
নোৱাৰো এখোজো দিবলে
অকলসৰে ম‍ই অকলে
আহোতে আহা সপোন এটি হৈ
যাও বুলি গ’লে বুকু ভাঙে ঐ
নেলাগে নেলাগে বেলেগে মৰম

Jaboloi Khojote - Zubeen Garg

যাবলৈ খোজোতেই থ’মকিব দুভৰি
ডাৱৰৰ আৰতে নতুনৰ ৰ’দালি
চিনাকি চিনাকি দুদিনৰ চিনাকি
আতৰি গ’লেগৈ হ’ব যে অচিনাকি
যাবলৈ নিদিবা ৰাখিবা ধৰি
যাবলৈ খোজোতেই থমকিব দুভৰি
ডাৱৰৰ আৰতে নতুনৰ ৰ’দালি

কোনে বাৰু মোক মৰম দিলে
উকা হিয়া মোৰ ভৰাই থলে
ইমান দিনে আছিলে অকলে
আপোন বুলি মোক ভাবিলে কোনে
দিব পাৰে মোক মৰম কিজানি
তাকেই ভাবি ম‍ই ললো সাৱতি
যাবলৈ নিদিবা কাষৰতে ৰাখিবা
আপোন বুলি তুমি যাকেই ভাবি ল’লা
আতৰি গ’লেগৈ উভতি নাহে

মৰম জৰি যেতিয়া চিঙে
কোমল কলিজা উচুপি কান্দে
আপোন বুলি ভাবো ম‍ই যাকে
তেৱেই আহি মোৰ হিয়া ভাঙে
দিব খুজিও দিব নোৱাৰো
গোপনে মৰম সাৱতি ৰাখো
ফুলিব খোজোতে মোহাৰি নেপেলাবা
হাহিব খোজোতেই আহি দুখ নিদিবা
যাবলৈ নিদিবা ৰাখিবা ধৰি

Pratham Marame Jodi - Samar Hazarika

প্ৰথম মৰমে যদি সহাৰি নাপায়
ভালপোৱা কিয় জানো মৰহি যায়
প্ৰথম মৰমে যদি সহাৰি নাপায়
ভাল পোৱা কিয় জানো মৰহি যায়
এখন হিয়া আৰু এখন হিয়াই
মিলিলেহে মৰমে পূৰ্ণতা পায়
প্ৰথম মৰমে যদি সহাৰি নাপায়
ভালপোৱা কিয় জানো মৰহি যায়

যৌৱন প্ৰভাত বেলাতে
তোমাক দেখিছিলো হঠাতে
প্ৰথম চাৱনিতে কিযে হ’ল
তুমি জানো গমকে পোৱা নাই
প্ৰথম মৰমে যদি সহাৰি নাপায়
ভালপোৱা কিয় জানো মৰহি যায়...

শৈশৱে গৈ গৈ সুৰ আহিল
হৈ সুৰ গৈ যৌৱন আহিল
যৌৱনে আমনি নকৰা হ’লে
নেচালো হেতেন তোমাৰ ফালে
ই নহয় নহয় মাথো কামনা
এই মোৰ জীৱনৰ সাধনা
আজীৱন তুমি ম‍ই সুখী হ’ম
তুমি জানো বুজিকে পোৱা নাই
প্ৰথম মৰমে যদি সহাৰি নাপায়
ভালপোৱা কিয় জানো মৰহি যায়...

Dusokure Nilare - Mukha - Zubeen Garg

দুচকুৰে নীলাৰে মাজতে ম‍ই আছোনে
তৰা জ্বলা আকাশত নিহাৰিকা ম‍ই নে
ভাৱৰ দাৱৰে তোমাৰ আৱৰেহি মোক প্ৰতিটো প্ৰহৰ

দুচকুৰে নীলাৰে মাজতে তুমি
তৰা জ্বলা আকাশত নিহাৰিকা তুমি
তোমাৰ চকুৰ পোহৰ বিজুলি হৈ চুমেহি মোক

মোৰ পৃথিৱী যেন চিৰ নতুন তুমি এষাৰ মাতিলে
দুচকুৰে নীলাৰে মাজতে তুমি ম‍ই

দোলনি দিলে বুকুতে সেউজীয়া হাহিয়ে
এই হাহি চিৰদিনৰ
প্ৰাণ পালে হেপাহে তোমাৰ উশাহে উশাহে
এই হেপাহ চিৰকালৰ
তোমাৰ হাহিৰে ভৰে প্ৰতিটো পুৱা প্ৰতিটো নিশা
দুচকুৰে নীলাৰে মাজতে তুমি ম‍ই
তৰা জ্বলা আকাশত নিহাৰিকা তুমি ম‍ই

সুন্দৰৰে ৰূপতে মৰমে আহি নামিলে
এই মৰম মোৰ প্ৰাণৰ
সাৰ পালে শবদে নিৰৱে থাকি হঠাতে
এই শবদ মোৰ গানৰ
তোমাৰ বুকু নিগৰি নিগৰি নামে ৰূপহি ফাগুন
দুচকুৰে নীলাৰে মাজতে তুমি ম‍ই
তৰা জ্বলা আকাশত নিহাৰিকা তুমি ম‍ই